عزیزی که عاشق بود.........

به بهانه اولین سالگرد درگذشت عزیز عاشقی  

 

 دوست
  بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
صداش
به شکل حزن پریشان واقعیت بود
و پلک هاش
مسیر نبض عناصر را
به ما نشان داد
و دست هاش
هوای صاف سخاوت را ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما کوچاند 
به شکل خلوت خودبود
و عاشقانه ترین انحنای وقت خودش را
برای آینه تفسیر کرد
و او بشیوه ی باران پر از طراوت تکرار بود
و او به سبک درخت
میان عافیت نور منتشر شد
همیشه کودکی باد را صدا می کرد
همیشه رشته ی صحبت را
به چفت آب گره می زد
برای ما ، یک شب
سجود سبز محبت را
چنان صریح ادا کرد
که ما به عاطفه ی سطح خاک دست کشیدیم
و مثل لهجه ی یک سطل آب تازه شدیم
و بارها دیدیم
که با چقدر سبد
برای چیدن یک خوشه ی بشارت رفت
ولی نشد
که روبروی وضوح کبوتران بنشیند
و رفت تا لب هیچ
و پشت حوصله ی نورها دراز کشید
و هیچ فکر نکرد
که ما میان پریشانی تلفظ درها
برای خوردن یک سیب
چقدر تنها ماندیم.
                                                                                              سهراب سپهری
27 مهر ماه اولین سالگرد درگذشت عزیز عاشقی پیرترین نگهبان آثار تاریخی ایران و قدیمی ترین راهنمای مجموعه جهانی تخت سلیمان است .مردی که هیچ گاه از کار و تلاش برای حفاظت و صیانت از آثار تاریخی این مرز و بوم باز نایستاد و تا آخرین روزهای عمرعاشقانه به خدمت ادامه داد . وی در سال 1306 در روستای احمد آباد از توابع تکاب به دنیا آمد و در اولین سالهای کاوش تخت سلیمان در این محل به کار پرداخت .  

 

وی در تاریخ 27 مهر ماه سال 1390 به دلیل کهولت سن درگذشت . بی شک نام عزیز عاشقی با تخت سلیمان و نام تخت سلیمان با عزیز عاشقی همواره و در کنار هم معنایی دوباره میابد.  عاشقی عاشق بود ،عاشق زیست و با عشق به تاریخ و هویت ایرانی زنده است  .                                                                           
                                                                                              به روحش هزاران درود